Wetenschappelijk onderzoek bevestigt onze zorg over vechtscheidingen.

Lees het hele artikel van Liesbeth Groenhuijsen:
http://www.ouders.nl/artikelen/vechtscheiding-is-een-vorm-van-kinderverwaarlozing

Enkele bevindingen op een rij:

  • ernstige conflicten tussen de ouders overrulen de positieve betekenis van vaders (Laumann-Billings e.a., 2001);
  • als moeders tevreden zijn over de omgangsregeling met vader, gaat het met de kinderen goed (Amato e.a., 1999);
  • kinderen gedijen nog altijd het beste in redelijk functionerende volledige gezinnen. Van de scheidingskinderen zijn zij die een conflictueuze scheiding meemaken het slechtste af;
  • na een vechtscheiding hebben jongeren een hogere kans op delinquentie, agressief gedrag en roken (Spruijt, 2007);
  • jongeren hebben na een ruziescheiding meer kans op depressieve gevoelens. Hoe meer conflict, hoe heftiger de depressie (Blijlevens e.a., 2005).

Oorlog tussen de ouders
Bij een oorlog tussen de ouders verliest het kind een deel van zichzelf, namelijk dat deel dat van beide ouders tegelijk houdt. Het kind verliest ook dat deel van zichzelf dat op de andere ouder lijkt: "Als ik wild doe, wordt mijn moeder boos, en zegt ze dat ik ook net mijn vader ben." Tja, en die vader is door moeder de deur uitgezet, ik kan maar beter zorgen dat ik niet op hem lijk...

Liesbeth Groenhuijsen is GZ Psycholoog, NVO Orthopedagoog, en auteur van diverse boeken en artikelen op het gebied van kinderen en echtscheiding.

Deel dit artikel: